diff options
| author | Franciszek Malinka <franciszek.malinka@gmail.com> | 2022-07-10 20:24:41 +0200 |
|---|---|---|
| committer | Franciszek Malinka <franciszek.malinka@gmail.com> | 2022-07-10 20:24:41 +0200 |
| commit | fa334cef8c04e50a45b366a3427db18e638fc992 (patch) | |
| tree | 968c886701519e8f6f0d395f34edbac10884c15a /sections/introduction-pl.tex | |
| parent | 30e20714fa82c6d0d6b1c06b81ebcefdb72e1004 (diff) | |
Capitalised words before \ref
Diffstat (limited to 'sections/introduction-pl.tex')
| -rw-r--r-- | sections/introduction-pl.tex | 6 |
1 files changed, 3 insertions, 3 deletions
diff --git a/sections/introduction-pl.tex b/sections/introduction-pl.tex index 5c5ce35..02b6cbe 100644 --- a/sections/introduction-pl.tex +++ b/sections/introduction-pl.tex @@ -12,7 +12,7 @@ jak i źródło przykładów. Klasy Fraïsségo i ich granice zostały opisane po raz pierwszy przez - francuskiego logika Rolanda Fraïsségo. Zawdzięczamy my również argument + francuskiego logika Rolanda Fraïsségo. Zawdzięczamy mu również argument ``back-and-forth'', fundamentalną teoriomodelową metodę konstrukcji elementarnie równoważnych struktur, na podstawie której bazują gry Ehrenfeuchta-Fraïsségo. @@ -23,7 +23,7 @@ grafów nieskierowanych. Służy on jako użyteczny przykład, daje intuicję stojącą za konstrukcją granicy Fraïsségo, słabej własności Hrushovskiego oraz wolnej amalgamacji. Ponadto, co najważniejsze dla niniejszej pracy, - graf losowy ma takzwany \emph{generyczny automorfizm} + graf losowy ma tak zwany \emph{generyczny automorfizm} \ref{definition:generic_automorphism}, co zostało po raz pierwsze zdefiniowane i udowodnione przez Trussa w \cite{truss_gen_aut}. @@ -32,7 +32,7 @@ ma generyczny automorfizm. Istnienie takiego automorfizmu w tym przypadku wynika z wcześniejszych klasycznych wyników Ivanova \cite{ivanov_1999} oraz Kechrisa-Rosendala \cite{https://doi.org/10.1112/plms/pdl007}. - W tej pracy pokazujemy nowy sposób konstrukcji generczynego automorfizmu + W tej pracy pokazujemy nowy sposób konstrukcji generycznego automorfizmu poprzez rozszerzenie struktur klasy o (totalny) automorfizm oraz analizę granicy Fraïsségo nowo powstałej klasy. Posługujemy się przy tym grami Banacha-Mazura, które są dobrze znanym narzędziem w deskryptywnej |