8 files changed, 68 insertions, 6 deletions

diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/blisko.jpeg b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/blisko.jpeg
new file mode 100644
index 0000000..ab3aeb6
--- /dev/null
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/blisko.jpeg
diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/bok.jpeg b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/bok.jpeg
new file mode 100644
index 0000000..4d6e1e9
--- /dev/null
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/bok.jpeg
diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/fotografia.jpeg b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/fotografia.jpeg
new file mode 100644
index 0000000..16204a3
--- /dev/null
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/fotografia.jpeg
diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/instalacja.jpeg b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/instalacja.jpeg
new file mode 100644
index 0000000..032d47a
--- /dev/null
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/instalacja.jpeg
diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/opis.jpeg b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/opis.jpeg
new file mode 100644
index 0000000..c653535
--- /dev/null
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/opis.jpeg
diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/recenzja-dom.tex b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/recenzja-dom.tex
new file mode 100644
index 0000000..dbdd4fd
--- /dev/null
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/recenzja-dom.tex
@@ -0,0 +1,62 @@
+% \documentclass[letterpaper]{article}
+\documentclass[14pt]{extarticle}
+\usepackage{polski}
+\usepackage{graphicx}
+\usepackage{wrapfig}
+\usepackage{caption}
+% \usepackage[hebrew]{babel}
+\usepackage[utf8x]{inputenc}
+\usepackage[letterpaper, margin=1in]{geometry}
+
+\title{Dom mojego ojca}
+\author{Franciszek Malinka}
+\date{Styczeń 2022}
+\begin{document}
+\maketitle
+
+Jednym z motywów dzieł Krzysztofa Bednarskiego jest kontemplacja nad pomnikiem, jako obiektem upamiętniającym. W swojej pracy \textit{Dom mojego ojca} rzeźbiarz buduje obraz domu zniszczonego podczas II wojny światowej. Zadaje tym samym pytanie -- czym tak naprawdę jest dom? Czy utrata materialnego budynku powoduje, że tracimy nasz dom?
+
+
+\begin{wrapfigure}{l}{0.4\textwidth}
+    \centering
+    \includegraphics[width=0.4\textwidth]{instalacja.jpeg}
+    \caption*{Kompozycja}
+\end{wrapfigure}
+
+Instalacja artysty powstała w 2003 roku. Dzisiaj wystawiona jest we wrocławskim Pawilonie Czterech Kopuł, na wystawie poświęconej II wojnie światowej. Dzieło składa się z dwóch głównych części. Lewa strona przedstawia tekturową ruinę domu stojącą na długiej gałęzi, która opiera się na trzech cegłach. Wszystkie te elementy pomalowane są szaro-niebieską farbą. Z prawej strony wystawy zawieszone jest małe, czarno-białe zdjęcie w ramce ze starej blachy. Fotografia przedstawia mężczyznę stojącego na tle zbombardowanego domu. Pod nim widzimy podpis: \textit{Ojciec przed domem rodzinnym, Lwów, wrzesień 2021}. 
+
+Artysta wykorzystał w swoim dziele elementy, które normalnie uznaje się za śmieci, niepotrzebne i zużyte przedmioty. Dom posklejany jest ze zniszczonych, podartych i pociętych kawałków tektury. Gałąź jest popękana, a cegły dziurawe i poszczerbione. Ramka trzymająca fotografię zbudowana jest z pospawanych kawałków pordzewiałej blachy.
+
+Dom na szczycie lewej części dzieła zawiera wiele szczegółów. Elementy elewacji, krokwie, komin (jakby zbudowany z cegieł), piętro, strych, pomieszczenia, ściany wewnętrzne. Kawałki tektury na parterze przypominają ruiny, widać liczne dziury w dachu, ścianach, odstające płaty tektury. Budynek jest genialnym odwzorowaniem tego, jak można by sobie wyobrazić dom, którego część została zmasakrowana przez wybuch spadającej bomby. Cała tektura pomalowana jest jednolitym, szaro-niebieskim kolorem.
+
+\begin{wrapfigure}{r}{0.4\textwidth}
+    \centering
+    \includegraphics[width=0.4\textwidth]{fotografia.jpeg}
+    \caption*{Fotografia}
+\end{wrapfigure}
+
+Zgliszcze budynku podpiera długa, lekko krzywa gałąź. Jest bardzo duża w stosunku do rozmiaru domku. Widać, że została odłamana od swojej pozostałej części. Drąg zwęża się ku dołowi, a jego dolny koniec opiera się w lewym rogu jednej z trzech cegieł, postawionych jedna na drugiej. Cegły, jak i gałąź, pomalowane są tym samym kolorem, co dom. Cegły są zniszczone, widać w nich dziury, odłamane kawałki, obtarcia farby. Nie można jednakże powiedzieć, że są rozpadające się -- pewnie utrzymują gałąź, stanowią stabilną konstrukcję.
+
+Ramka z fotografią ma tło w kolorze zbliżonym do koloru pozostałej części konstrukcji. Podpis pod zdjęciem został napisany odręcznie, ciemnym tuszem, bardzo delikatnie, przez co przeczytanie go wymaga zbliżenia się do fotografii. Zdjęcie przedstawia profil Jerzego Bednarskiego, ojca rzeźbiarza. Stoi pod swoim domem we Lwowie, zbombardowanym na początku II wojny światowej. Na zdjęciu wydaje się, jakby Jerzy był spokojny. Jest elegancko ubrany, w jednej ręce trzyma papierosa, a w drugiej aktówkę. Zdjęcie ma zgięcia, jest lekko pożółkłe, jednakże jego kolorystyka pasuje do reszty instalacji.
+
+Nietrudno zauważyć, że rzeźba budynku przypomina dom z fotografii. Jednakże nie jest to wierne odwzorowanie. Domek wydaje się o wiele mniejszy niż ten przedstawiony na fotografii, np. nie zgadza się liczba okien. Mimo tego zdecydowanie czuć, że tekturowy domek przestawia dom Jerzego Bednarskiego. Nawet stojąc przed instalacją dom z tektury oraz dom na zdjęciu widać z tej samej perspektywy. 
+% Dzieło od razu przykuwa swoją uwagę. Rzeźba domku, obiektu doskonale rozpoznawalnego nawet przez dziecko, stoi nad niezrozumiały na pierwszy rzut oka obiektami -- gałęzią oraz cegłami.
+
+Patrząc na tę kompozycję można odnieść wrażenie, że jest ona sceną ze snu o zniszczonym lwowskim domu. Lewa część przestawia to, co widać we śnie, zdjęcie natomiast pokazuje obraz rzeczywistości przedstawianej przez ten sen.  
+
+Krzysztof Bednarski urodził się w 1953 roku, jest synem Ireny oraz Jerzego, ma dwóch braci. Nie mieszkał w tym Lwowskim budynku, ale mimo tego -- dzielił dom ze swoim ojcem. Takie przemyślenie daje nam wskazówkę do odczytania dzieła artysty. Oniryczne przedstawienie domu jako rozpadającego się, tekturowego budynku, jakby wyrwanego ze wspomnień Jerzego Bednarskiego, pokazuje kruchość materialnego domu. Mimo solidnej konstrukcji i ceglanych, grubych murów, taki budynek w obliczu wojny jest po prostu lichą, papierową konstrukcją.
+
+W języku angielskim rozróżniamy dwa słowa: \textit{house} oraz \textit{home}. To pierwsze znaczy dokładnie tyle, co budynek domu. To drugie to miejsce, w którym \textit{czujemy się jak w domu}. Wybuch bomby mógł zniszczyć dom (\textit{house}) Jerzego Bednarskiego, jednakże nie dotknęło to jego prawdziwego domu (\textit{home}). Jak inaczej przyszedłby na świat 15 lat później sam artysta?
+
+\begin{wrapfigure}{l}{0.38\textwidth}
+    \centering
+    \includegraphics[width=0.38\textwidth]{blisko.jpeg}
+    \caption*{Tekturowy dom}
+\end{wrapfigure}
+
+Krzysztof Bednarski swoim dziełem przedstawia co to naprawdę znaczy \textit{dom} i w zasadzie równoważy to słowo z \textit{rodziną}. Ten nieszczęsny tekturowy budynek doszczętnie by się rozpadł, gdyby nie solidne, niezniszczalne podwaliny, na których ten dom wyrasta. Twarde cegły więzi, miłości rodzinnej i przekazywanych wartości, mimo swoich niedoskonałości -- kłótni, sprzeczek, wzajemnych krzywd -- bez przerwanie stanowią niewzruszony fundament domu, który jest tam, gdzie jest rodzina. Jednolity kolor kompozycji łączy kruchy budynek z prawdziwym sensem domu.
+
+Kompozycja otoczona jest innymi dziełami nawiązującymi do II wojny światowej. Mimo szarego koloru i obrazu zbombardowanego budynku zdaje się, że jest dziełem bardzo optymistycznym i wykraczającym poza wspomnienia okrucieństw wojny. Patrząc na ten tekturowy, zniszczony, szary domek, paradoksalnie czuje się spokój i ciepło. Wydaje się, jakby przesłanie artysty wtargało w naszą podświadomość już od pierwszego spojrzenia. 
+
+
+\end{document}
\ No newline at end of file
diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/zdj1.jpeg b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/zdj1.jpeg
new file mode 100644
index 0000000..ee49c3c
--- /dev/null
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-dom/zdj1.jpeg
diff --git a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-tashklich/recenzja.tex b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-tashklich/recenzja.tex
index b28d036..d84e73c 100644
--- a/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-tashklich/recenzja.tex
+++ b/semestr-5/historia-sztuki/recenzja-tashklich/recenzja.tex
@@ -16,17 +16,17 @@ DzieÅ‚o jest filmem trwajÄ…cym 11 minut 14 sekund, przedstawiajÄ…cym zbiór róÅ
 
 Początkowe przedmioty, które widzimy na~ekranie to~kamizelki bezpieczeństwa, plecak, duża torba, klapki, dżinsy, żółta sportowa koszulka, zawinięte koce. W tym momencie pojawia się wolno opadająca chusta w biało-czerwony wzór, a za nią szybko opadające karabiny AK. Następnie widzimy biały kanister, materiałową torbę z warzywami, za którą widać spadające dynie i pęk marchewek, dużo drobin, najprawdopodobniej kawałki chleba, między którymi opadają niemieckie paszporty i małe klucze. Zaraz za nimi opadają kolejne paszporty i klucze, w tym jeden duży, złoty klucz. Następnie po prawej stronie ekranu widoczna jest ręcznie robiona lalka o czarnym namaszczeniu, po lewej opadają ziemniaki, które wypadają z worka. Powoli nasila się niski dźwięk. Pojawia się stara proteza oraz kula. Wraz z nasilaniem się dźwięku zaczynamy słyszeć wyższy, niepokojący, przeszywający dźwięk, a w tym czasie widać jedynie parę spodni ozdobionych ludowymi wzorami. Zaraz za nimi opadają obok siebie dwie figurki, jedna przedstawiająca Statuę Wolności, druga posąg Dawida. Za nimi widzimy pusty futerał do skrzypiec oraz część munduru i wolno opadającą oficerską czapkę. Przez kilka sekund nie widać żadnego przedmiotu, a szum osiąga kulminacyjny moment. Pojawiają się skrzypce, szybko opadający pistolet, flaga Jugosławii, dwie róże oraz żydowski talit. Wraca rytmiczny, niski dźwięk i przez kilka sekund nie widać żadnego przedmiotu.
 
-W centralnym punkcie ekranu widać sportową kurtkę Adidas, po czym ponownie bardzo powoli opada talit i słychać dźwięk tłuczonego szkła. Po chwili widać menorę i ramkę z potłuczoną szybką ze zdjęciem żołnierza. Przez czas opadania talitu słychać dziecko mówiące niemieckie liczby. Ma się wrażenie, jakby głos dziecka dobiegał ze słuchawki telefonu. Oddzielone krótką przerwą pojawiają się damskie ubrania ludowe, a w tle słychać szum przypominający pociąg jadący po torach. Po lewej stronie szybko spadają monety, a później banknoty. Widać dżinsy i kolejne ludowe ubrania, a przez środek szybko spada ludzka czaska, której towarzyszy głośny szum. Znów słychać dziecko liczące po niemiecku, spada kolejna czaszka, menora. Po lewej stronie spada pasiasta koszula i spodnie, a po prawej otwarta walizka, z której wypadają maskotki, czarno-białe zdjęcia i lalki. W górnej części ekranu, na moment, można było dostrzec ludzką dłoń, która jednak nie zacząła opadać tak jak reszta przedmiotów. W tym czasie pojawiają się dźwięki skrzypiących drzwi, piski oraz nasilający się, pulsujący alarm. Następnie widzimy dużą lalkę, kolejne zdjęcia, zaraz za którymi, po lewej stronie, dostrzegamy pas dużej amunicji, obok której spada album, w którym widać zdjęcie czarnoskórego mężczyzny oraz plemienna maska. Oddzielone krótką przerwą opadają czaszka, smyczek, żołnierski hełm, książka, ramka z obrazem kobiety, trzy pary okularów, dwa pistolety, jeden stary i jeden nowoczesny. Słychać dźwięk tłuczenia, po którym następuje opadający, roztrzaskany, gliniany wazon, okulary i złoty wisior. 
+W centralnym punkcie ekranu widać sportową kurtkę Adidas, po czym ponownie bardzo powoli opada talit i słychać dźwięk tłuczonego szkła. Po chwili widać menorę i ramkę z potłuczoną szybką ze zdjęciem żołnierza. Przez czas opadania talitu słychać dziecko mówiące niemieckie liczby. Ma się wrażenie, jakby głos dziecka dobiegał ze słuchawki telefonu. Oddzielone krótką przerwą pojawiają się damskie ubrania ludowe, a w tle słychać szum przypominający pociąg jadący po torach. Po lewej stronie szybko spadają monety, a później banknoty. Widać dżinsy i kolejne ludowe ubrania, a przez środek szybko spada ludzka czaszka, której towarzyszy głośny szum. Znów słychać dziecko liczące po niemiecku, spada kolejna czaszka, menora. Po lewej stronie spada pasiasta koszula i spodnie, a po prawej otwarta walizka, z której wypadają maskotki, czarno-białe zdjęcia i lalki. W górnej części ekranu, na moment, można było dostrzec ludzką dłoń, która jednak nie zaczęła opadać tak jak reszta przedmiotów. W tym czasie pojawiają się dźwięki skrzypiących drzwi, piski oraz nasilający się, pulsujący alarm. Następnie widzimy dużą lalkę, kolejne zdjęcia, zaraz za którymi, po lewej stronie, dostrzegamy pas dużej amunicji, obok której spada album, w którym widać zdjęcie czarnoskórego mężczyzny oraz plemienna maska. Oddzielone krótką przerwą opadają czaszka, smyczek, żołnierski hełm, książka, ramka z obrazem kobiety, trzy pary okularów, dwa pistolety, jeden stary i jeden nowoczesny. Słychać dźwięk tłuczenia, po którym następuje opadający, roztrzaskany, gliniany wazon, okulary i złoty wisior. 
 
 W całkowitej ciszy, bardzo powoli, z góry ekranu wyłania się koc termiczny, za którym szybko spada maskotka przedstawiająca psa bez jednego ucha. Koc jest centralnym elementem i zajmuje większość ekranu. W tle słychać bardzo delikatne skrzypienia, a następnie spada bardzo duża ilość okruchów oraz czerwona spódnica. Skrzypienia, w porównaniu do poprzednich dźwięków, są delikatniejsze, a nawet kojące. Widać opadające kawałki gazet z niemieckimi napisami, wąskie książki. Pojawia się szybko spadająca figurka statku, obraz archanioła Michała, dwa świeczniki, guzik z symbolem \textit{SS}, dwa ordery i złoty zegarek. Przez ułamek sekundy ekran jest pusty.
 
-W tle słychać bardzo powoli narastający szum. W środku ekranu pojawia się żółta, sportowa koszulka z logiem \textit{Orange} oraz flagą Kamerunu. W tym czasie po lewej stronie opadają figurki z szopki, tj. Maryi, Józefa, Jezusa w żłobie i trzech króli. Oddzielone przerwą pojawiają się subha (muzułmańskie sznury modlitewne) oraz książka, prawdopodobnie Koran. Za nimi spadają czerwona płachta, czapka oficerska, ramka ze zdjęciem mężczyzny na tle flagi Tureckiej. Szum jest coraz głośniejszy. Po środku pojawia się pognieciona, metalowa butelka, z której wylatują krople wody. Następnie widać okładkę płyty zatytuowanej \textit{Sing mit Pionier}, która otoczona jest mnóstwem małych, złotych gwiazd Dawida. Spada coraz więcej gwiazd, a szum staje się bardzi głośny i brzmi jak ryk silników odrzutowych. W centralnej części opadają same dziecięce buciki i niebieski płaszczyk. Kiedy te znikają, pojawia się bardzo dużo czarno-białych zdjęć, książka, biały wazon w niebieskie wzory, ramka ze zdjęciem. Wraca niskie dudnienie oraz pulsujący dźwięk. Pojawia się puszka z napisem (w tłumaczeniu) \textit{Żydowski Fundusz Narodowy}, książka, banknoty, białe talerze z niebieskimi zdobieniami. Następnia opada czapka oficera Wermachtu, małe figurki samolotów bojowych, czarne oficerskie buty, stary, pożółkły zeszyt, okulary. 
+W tle słychać bardzo powoli narastający szum. W środku ekranu pojawia się żółta, sportowa koszulka z logiem \textit{Orange} oraz flagą Kamerunu. W tym czasie po lewej stronie opadają figurki z szopki, tj. Maryi, Józefa, Jezusa w żłobie i trzech króli. Oddzielone przerwą pojawiają się subha (muzułmańskie sznury modlitewne) oraz książka, prawdopodobnie Koran. Za nimi spadają czerwona płachta, czapka oficerska, ramka ze zdjęciem mężczyzny na tle flagi Tureckiej. Szum jest coraz głośniejszy. Po środku pojawia się pognieciona, metalowa butelka, z której wylatują krople wody. Następnie widać okładkę płyty zatytułowanej \textit{Sing mit Pionier}, która otoczona jest mnóstwem małych, złotych gwiazd Dawida. Spada coraz więcej gwiazd, a szum staje się bardzo głośny i brzmi jak ryk silników odrzutowych. W centralnej części opadają same dziecięce buciki i niebieski płaszczyk. Kiedy te znikają, pojawia się bardzo dużo czarno-białych zdjęć, książka, biały wazon w niebieskie wzory, ramka ze zdjęciem. Wraca niskie dudnienie oraz pulsujący dźwięk. Pojawia się puszka z napisem (w tłumaczeniu) \textit{Żydowski Fundusz Narodowy}, książka, banknoty, białe talerze z niebieskimi zdobieniami. Następnie opada czapka oficera Wermachtu, małe figurki samolotów bojowych, czarne oficerskie buty, stary, pożółkły zeszyt, okulary. 
 
-W centralnej części pojawia się biało-czarna chusta, w ten sam wzór, co biało-czerwona chusta na początku filmu. Zajmuje centralną część ekranu. Ostatnimi przedmiotami, które widzimi są białe pantofelki, niebieski damski kapelusz oraz bardzo duży, złoty klucz, ten sam co przy początku filmu. Klucz spada bardzo powoli i~jako ostatni znika z~ekranu. Szum silnika powoli ustaje, pozostaje niskie dudnienie. Przez ostatnie sekundy filmu słychać jedynie dźwięk, nie pojawia się żaden przedmiot.
+W centralnej części pojawia się biało-czarna chusta, w ten sam wzór, co biało-czerwona chusta na początku filmu. Zajmuje centralną część ekranu. Ostatnimi przedmiotami, które widzimy są białe pantofelki, niebieski damski kapelusz oraz bardzo duży, złoty klucz, ten sam co przy początku filmu. Klucz spada bardzo powoli i~jako ostatni znika z~ekranu. Szum silnika powoli ustaje, pozostaje niskie dudnienie. Przez ostatnie sekundy filmu słychać jedynie dźwięk, nie pojawia się żaden przedmiot.
 
-Czarne tło i~spowolnione tempo opadania przedmiotów sprawia wrażenie, że akcja filmu dzieje się w~przestrzeni kosmicznej albo w bezkresnej podwodnej odchłani. Jednakże kamizelka ratunkowa, koc termiczny, walizki czy odgłosy silników mogą również wskazywać, że doszło do katastrofy lotniczej, a~przedmioty spadają z~wraków samolotu. Stawia to przed nami pytanie -- kim byli pasażerowie? 
+Czarne tło i~spowolnione tempo opadania przedmiotów sprawia wrażenie, że akcja filmu dzieje się w~przestrzeni kosmicznej albo w bezkresnej podwodnej otchłani. Jednakże kamizelka ratunkowa, koc termiczny, walizki czy odgłosy silników mogą również wskazywać, że doszło do katastrofy lotniczej, a~przedmioty spadają z~wraków samolotu. Stawia to przed nami pytanie -- kim byli pasażerowie? 
 
-Artystka tworzy iluzję oderwanej od naszego świata przestrzeni, w~której opadające przedmioty, mimo swojego osobistego przeznaczenia, nie mają bezpośredniego połączenia z~konkretnymi wydarzeniami czy osobami. Każda z występujących rzeczy staje się symbolem traumy, ale też piętna. Pojawiające się rekwizity religijne, ludowe ubrania, zdjęcia, paszporty, symbole narodowe; wszystkie te przedmioty są kluczem do rozszyfrowania tożsamości pasażerów tego zniszczonego samolotu.
+Artystka tworzy iluzję oderwanej od naszego świata przestrzeni, w~której opadające przedmioty, mimo swojego osobistego przeznaczenia, nie mają bezpośredniego połączenia z~konkretnymi wydarzeniami czy osobami. Każda z występujących rzeczy staje się symbolem traumy, ale też piętna. Pojawiające się rekwizyty religijne, ludowe ubrania, zdjęcia, paszporty, symbole narodowe; wszystkie te przedmioty są kluczem do rozszyfrowania tożsamości pasażerów tego zniszczonego samolotu.
 
 Przez całą długość filmu przeplatane są atrybuty oprawców razem z symbolami związanymi z konkretnymi narodowościami czy grupami etnicznymi. Przedstawiona jest odzież z ludowymi symbolami Palestyńczyków (\textit{Nakba}), flaga Jugosławii (ludobójstwo Serbów), judaistyczne symbole religijne (Holokaust), plemienna maska i czarna lalka (ludobójstwo Herero, Tutsi) -- wszystkie te elementy nawiązują do tragicznej historii narodów, które łączy uciemiężenie na tle dyskryminacji etnicznej. Dostrzegamy również osobiste przedmioty oprawców -- zdjęcia, ubrania, gazety, paszporty. Wskazuje to na to, że na pokładzie tego samolotu kaci siedzieli obok swoich ofiar.
 
@@ -50,7 +50,7 @@ wszystkie nasze grzechy.\\
 
 Reżyserka filmu nie namawia do zapomnienia o katastrofach, które miały miejsce w ubiegłym wieku, wręcz przeciwnie -- tworząc taki film manifestuje pamięć o ofiarach i zbrodniach dokonanych przez ludzi zgubionych przez ideologię, która popycha ich do mordowania milionów ludzi. Mimo tego prosi, żeby wspólnie ze swoimi prześladowcami wspólnie odbyć rytuał oczyszczenia.
 
-Film, można oglądać wielokrotnie, za każdym razem odkrywając nowe znaczenia i symbole. Niesposób dostrzec wszystkie znaczenia i treści, które autorka poukrywała w przedstawionych przedmiotach. Mimo niepokoju, a może i strachu, który czuje się oglądając tę produkcję, chce się obejrzeć ją do końca i próbować to robić jeszcze wiele razy, tylko po to, żeby lepiej zrozumieć historię stojącą za kompozycją Bartany. 
+Film, można oglądać wielokrotnie, za każdym razem odkrywając nowe znaczenia i symbole. Nie sposób dostrzec wszystkie znaczenia i treści, które autorka poukrywała w przedstawionych przedmiotach. Mimo niepokoju, a może i strachu, który czuje się oglądając tę produkcję, chce się obejrzeć ją do końca i próbować to robić jeszcze wiele razy, tylko po to, żeby lepiej zrozumieć historię stojącą za kompozycją Bartany. 
 
 
 % Ktoś mógłby powiedzieć, że nie da wybaczyć popełnienia zbrodni takiego formatu, że przeprowadzenie takiego obrzędu nie jest realne. Jednakże, czy w jednoznaczny sposób możemy podzielić narody na te atakowane i atakujące? Czy spadające w bezkres przedmioty są podzielone między te należące do ofiar i te należące do oprawców? Artystka odpowiada na te pytania. Aby to dostrzec należy przytoczyć pobudki popchnęły do działania morderców. Nietrudno zauważyć, że w każdej rzezi, której historia przekazana jest w filmie, jedną z najważniejszych cech wspólnych jest dyskryminacja na tle religijnym. Jednakże ta dyskryminacja tworzy koło -- Żydzi wypędzają muzułmańskich Palestyńczyków; muzułmańskie Imperium Osmańskie dokonuje rzezi na chrześcijańskich Ormianach; katoliccy Chorwaci mordują prawosławnych Serbów; Serbowie zabijają bośniackich muzułmanów.